تمرینی برای زیستن
![تک دختر]( "تک دختر")
تحرک و جنب‌وجوش، از اصول مهم حیات و هستی می‌باشد. از طبیعت می‌توان آموخت که اگر هرچیز راکد بماند، تباه می‌شود. رودخانه‌ای که از جریان بازمی‌ماند، خشک و فاسد می‌گردد...
تحرک و جنب‌وجوش، از اصول مهم حیات و هستی می‌باشد. از طبیعت می‌توان آموخت که اگر هرچیز راکد بماند، تباه می‌شود. رودخانه‌ای که از جریان بازمی‌ماند، خشک و فاسد می‌گردد...
تحرک و جنب‌وجوش، از اصول مهم حیات و هستی می‌باشد. از طبیعت می‌توان آموخت که اگر هرچیز راکد بماند، تباه می‌شود. رودخانه‌ای که از جریان بازمی‌ماند، خشک و فاسد می‌گردد. این مثال در مورد آدم‌هایی که از تحرک دست می‌‌کشند نیز صدق‌می‌کند که چگونه از لحاظ روحی یا جسمی، راکد و تباه می‌شوند.
ورزشکارانی که به ورزش‌های تن‌به‌تن می‌پردازند، از این نکته آگاه‌اند که بازیکنانی که آرام در نقطه‌ای می‌ایستند، بیش‌تر مورد هجوم و آسیب قرارمی‌گیرند. آن‌هایی که به کسب‌وکار و دادوستد مشغول‌اند، این‌را می‌دانند که اگر جریان معامله متوقف شود، کارشان تمام است. البته برای نفس‌تازه‌کردن، باید لحظه‌ای وقفه و استراحت داشت ولی پیام اصلی، این است که هیچ‌گاه از تحرک و جنب‌وجوش، دست‌نکشید و پیش‌بروید و بیاموزید.
آمار نشان‌می‌دهد میانگین عمر سالخوردگان بعد از دوران بازنشستگی، بسیار پایین است و به‌عبارتی دیگر، تا زمانی‌که انسان به کاری مشغول می‌باشد، عمرش طولانی‌تر می‌شود. اگر با پیرمردی 94ساله به گفت‌وگو بنشینیم و راز طول عمر او را بپرسیم، اغلب، این جواب را خواهیم شنید که «من در تمام این‌مدت، دست از کار نکشیدم و همین باعث شد جسم و روحی سالم داشته باشم.»
پاداشی که از کار و فعالیت خود به‌دست می‌آوریم، این است که در هنگام کار و فعالیت، فرصت پرداختن به دلهره‌ها و اضطراب‌های شخصی را نداریم. در فعالیت و جنب‌وجوش ما، شادی نهفته است. اصل «جنب‌وجوش و حرکت»، ما را از دلواپسی‌ها و اختلال‌های فکری و جسمی جدا می‌سازد و شادمانی و نشاط را برای‌مان به‌همراه می‌آورد.
اگر از چیزی استفاده نکنیم، آن‌را از دست می‌دهیم؛ این اصل به‌خصوص در مورد وضع جسمانی ما صدق می‌کند. فرص‌کنید که تصمیم‌می‌گیرید مدت 3سال روی صندلی چرخ‌دار بنشینید و هیچ تحرکی نداشته باشید. در آن‌صورت، پس از گذشت آن‌مدت، وقتی می‌‌خواهید از صندلی پایین‌بیایید، باشگفتی درمی‌یابید که قدرت تحرک خود را از دست داده و حتی قادر به راه‌رفتن هم نیستید.
این مثال در مورد هر مهارتی، صادق است. هر نوازنده‌ی ماهری، اگر به مدت 12ماه، نواختن را کنار بگذارد، مدتی طول خواهد کشید تا باز بتواند به مهارت و استادیِ سابق، سازش را به صدا درآورد. به این‌ترتیب، ناچاریم همواره خود را مشغول به‌کار سازیم یا به‌عبارتی پیوسته در حال تمرینِ زیستن باشیم.
هنگامی‌که به آموختن می‌پردازید و بر دانش و معلومات خود می‌افزایید، احساس می‌کنید از شهامت و شجاعت بیش‌تری برخوردار شده‌اید و درضمن افکار منفی و نگران‌کننده را از سر رانده‌‌اید. هیچ‌کس نمی‌تواند با پناه‌بردن به رختخواب و در را به روی خود قفل‌کردن، شهامت و دلیری خویش را نگاه داشته و آن‌را پس‌انداز کند! هنگامی می‌توانیم به قدرت و جرأت خود پی‌ببریم که وارد آوردگاه زندگی شده و به مصاف مشکلات و ناملایمات برویم.
باید ذهن خود را همواره در حال خلاقیت و باروری نگاه داریم. هیچ‌دلیلی وجود ندارد که با مرور خاطرات گذشته، خود و به‌ویژه نیروی فکری خویش را ناتوان‌تر و ضعیف‌تر از پیش احساس کنیم.
این قاعده را در مورد پول نیز می‌توان به‌کار گرفت. پول را باید به‌کار انداخت و از آن استفاده کرد و بهره‌ی لازم را به‌دست آورد. پول، نیاز به گردش دارد. کسانی‌که ثروتی سرشار و پولی هنگفت دارند، به‌طور معمول سرمایه‌ی خود را راکد نگذاشته‌اند.
نظام گیتی، ما را تشویق و ترغیب به‌کار و فعالیت می‌کند. با کار و تمرین، می‌توان بر دانش و معلومات خود، افزود و از آن بهره برد.
ورزشکارانی که به ورزش‌های تن‌به‌تن می‌پردازند، از این نکته آگاه‌اند که بازیکنانی که آرام در نقطه‌ای می‌ایستند، بیش‌تر مورد هجوم و آسیب قرارمی‌گیرند. آن‌هایی که به کسب‌وکار و دادوستد مشغول‌اند، این‌را می‌دانند که اگر جریان معامله متوقف شود، کارشان تمام است. البته برای نفس‌تازه‌کردن، باید لحظه‌ای وقفه و استراحت داشت ولی پیام اصلی، این است که هیچ‌گاه از تحرک و جنب‌وجوش، دست‌نکشید و پیش‌بروید و بیاموزید.
آمار نشان‌می‌دهد میانگین عمر سالخوردگان بعد از دوران بازنشستگی، بسیار پایین است و به‌عبارتی دیگر، تا زمانی‌که انسان به کاری مشغول می‌باشد، عمرش طولانی‌تر می‌شود. اگر با پیرمردی 94ساله به گفت‌وگو بنشینیم و راز طول عمر او را بپرسیم، اغلب، این جواب را خواهیم شنید که «من در تمام این‌مدت، دست از کار نکشیدم و همین باعث شد جسم و روحی سالم داشته باشم.»
پاداشی که از کار و فعالیت خود به‌دست می‌آوریم، این است که در هنگام کار و فعالیت، فرصت پرداختن به دلهره‌ها و اضطراب‌های شخصی را نداریم. در فعالیت و جنب‌وجوش ما، شادی نهفته است. اصل «جنب‌وجوش و حرکت»، ما را از دلواپسی‌ها و اختلال‌های فکری و جسمی جدا می‌سازد و شادمانی و نشاط را برای‌مان به‌همراه می‌آورد.
اگر از چیزی استفاده نکنیم، آن‌را از دست می‌دهیم؛ این اصل به‌خصوص در مورد وضع جسمانی ما صدق می‌کند. فرص‌کنید که تصمیم‌می‌گیرید مدت 3سال روی صندلی چرخ‌دار بنشینید و هیچ تحرکی نداشته باشید. در آن‌صورت، پس از گذشت آن‌مدت، وقتی می‌‌خواهید از صندلی پایین‌بیایید، باشگفتی درمی‌یابید که قدرت تحرک خود را از دست داده و حتی قادر به راه‌رفتن هم نیستید.
این مثال در مورد هر مهارتی، صادق است. هر نوازنده‌ی ماهری، اگر به مدت 12ماه، نواختن را کنار بگذارد، مدتی طول خواهد کشید تا باز بتواند به مهارت و استادیِ سابق، سازش را به صدا درآورد. به این‌ترتیب، ناچاریم همواره خود را مشغول به‌کار سازیم یا به‌عبارتی پیوسته در حال تمرینِ زیستن باشیم.
هنگامی‌که به آموختن می‌پردازید و بر دانش و معلومات خود می‌افزایید، احساس می‌کنید از شهامت و شجاعت بیش‌تری برخوردار شده‌اید و درضمن افکار منفی و نگران‌کننده را از سر رانده‌‌اید. هیچ‌کس نمی‌تواند با پناه‌بردن به رختخواب و در را به روی خود قفل‌کردن، شهامت و دلیری خویش را نگاه داشته و آن‌را پس‌انداز کند! هنگامی می‌توانیم به قدرت و جرأت خود پی‌ببریم که وارد آوردگاه زندگی شده و به مصاف مشکلات و ناملایمات برویم.
باید ذهن خود را همواره در حال خلاقیت و باروری نگاه داریم. هیچ‌دلیلی وجود ندارد که با مرور خاطرات گذشته، خود و به‌ویژه نیروی فکری خویش را ناتوان‌تر و ضعیف‌تر از پیش احساس کنیم.
این قاعده را در مورد پول نیز می‌توان به‌کار گرفت. پول را باید به‌کار انداخت و از آن استفاده کرد و بهره‌ی لازم را به‌دست آورد. پول، نیاز به گردش دارد. کسانی‌که ثروتی سرشار و پولی هنگفت دارند، به‌طور معمول سرمایه‌ی خود را راکد نگذاشته‌اند.
نظام گیتی، ما را تشویق و ترغیب به‌کار و فعالیت می‌کند. با کار و تمرین، می‌توان بر دانش و معلومات خود، افزود و از آن بهره برد.