اینجا که همدمی نبود سیگار شد هم دمم

حال روحیم خوب نیست به دنبال اتشم....
فندکی کبریتی چیزی....
اما نه برای روشن کردن سیگار ارزان قیمتم
برای دود کردن خاطرات تلخم که بهای ان عمرم است


همش شما ها بهم میگین سیگار نکش بده
یه روز خودت چوری بهم خیانت می کنی که دردش از هزار تا سیگار بدتره


قسم میخورم که من از این شهر فقط پاکت سیگارم را بر می دارم
حتی خودم را هم بر نمی دارم تا که بهانه ای برای بازگشت نداشته باشم


چه لذتی دارد دعوا کردن با تو اعصاب خوردی هایش به کنار به کشیدن یه نخ سیگار تو بالکن می ارزد


وقتی که اون میره و تو تنها تو تراس اتاقت با یه نخ سیگار روشن نشسته ای اون موقع می دونی چه ارزویی داری؟
مرگ؟
نه
که برگرده؟
نه نه
این که سیگارت هیچ وقت خاموش نشه.



به من نگو سیگار نکش بپرس بگو برای کدوم دردت سیگار میکشی
اون موقع مطمئن باش خودت برام کبریت روشن میکنی